Dütt schall uns Opa gelln.
Will ju mol vertelln, wat he mokt hat all de Johrn.
Eerstmol de Slarn,
De wäärn ut Lerrer un ut Holt.
Würn nich een eenzigmol besohlt.
Wenn wi Geburtstag harn,
wäärn´t ganz besonners Slarn!
Mit bunten Stoff utslogen un gol´n Nogels anne Kant.
Erst wäärn se jo wat swoor an Foot.
Öwer no ´n Weil dor güng dat denn ganz goot.
In hölten Tüffeln moken wäär uns Opa Meister.
Wat bruk he aal vööl Kroms dorto. Am meersten wäär´d woll Kleister.
In sien Wakstä wär he in sien Element,
denn för de Slarn beköm he jo ok Geld.
In Winder hat he Bessens bunnen, vööle Stunnen!
He wäär so fliedig immerto un wi Göörn, wi keeken to.
Riesbessens wäärn dat A un O.
Dreck wegtofägen un ok Stroh.
Up Hoff, in Schüün un Stall, dor leeg doch överall wat rüm.
De Bessens goot to Pass denn kümm.
Dütt mütten ji ju maarken:
Uns Opa möök ok Harken.
De seechen rienweg kunstvoll ut,
besonners de, de för een Brut.
De annern wäärn ok prächtig.
Dorup wär Opa stolz, ganz mächtig.
Wenn ik so denk, wat he aalns künn,
kümmt mi wat uriges in´ Sinn.
Dat güng denn los mit de Transport
von een to´n annern Ort.
He ha keen Auto, ok Peer un Waag hat he nich hat.
Sin Harken hat he rupper schnallt up Rad.
Dütt Kunststück hev ick sülmst aleevt un keen Pennig nich för gääwt,
dat he dormit up de Straat rupkööm,
denn ok noch de Kurvn näm.
He hat dat schafft und aff güng´in de Altmark rün!
De besten Kunn´n schüll dor sien.
Wat hem wi Kinner uns blod freit,
köm Opa werra angeneit!
Stolz as Oskar von Lütt Brees!
Wär anto sehn em an de Nääs.
Wi hüngen denn an em un an sien Kar,
wulln doch wäten, wat he mitbröckt har.
Wär de Boltschentüüt to sehn, füll he meerst öwer uns Been.
„Eerst mütt ick doch mol runn von Rad. Denn krieg ji wat!“
Wat hem se smeckt, de Boltschen von de Tüüt.
De smecken mi noch hüüt!
Uns Opa wüll denn slopen gohn.
He har sien Daagwark doon.
Nu slopens aal schon: Oma, Opa, Mama, Papa.
Wat een Jammer!
Allens geit vörbi.
Un enns slopen denn ok wi.
Irmgard Schierarend ut Lütt Brees